--->>> 17 BLOGGER 1 HİKAYE/BÖLÜM 1: KAYIP <<<---
--->>> 17 BLOGGER 1 HİKAYE/BÖLÜM 2: ALEM-İ EŞBAH <<<---
--->>> 17 BLOGGER 1 HİKAYE/BÖLÜM 3: KARDEŞİM <<<---
--->>> 17 BLOGGER 1 HİKAYE/BÖLÜM 4: OYUNCU <<<---
--->>> 17 BLOGGER 1 HİKAYE/BÖLÜM 5: UYANIŞ <<<---
--->>> 17 BLOGGER 1 HİKAYE/BÖLÜM 6: TANI <<<---
--->>> 17 BLOGGER 1 HİKAYE/BÖLÜM 7: KAYBOLUŞ <<<---
--->>> 17 BLOGGER 1 HİKAYE/BÖLÜM 8: AVCILAR <<<---
--->>> 17 BLOGGER 1 HİKAYE/BÖLÜM 9: SEN KİMSİN? <<<---
--->>> 17 BLOGGER 1 HİKAYE/BÖLÜM 10: EFSANE <<<---
--->>> 17 BLOGGER 1 HİKAYE/BÖLÜM 11: İHANET <<<---
--->>> 17 BLOGGER 1 HİKAYE/BÖLÜM 12: HİPNOZ <<<---
--->>> 17 BLOGGER 1 HİKAYE/BÖLÜM 13: ANILAR KAPISINA YOLCULUK <<<---
--------
17 BLOGGER 1 HİKAYE/BÖLÜM 14: GERÇEKLER
......'LEXİ!' Boğuk ve sert bir erkek sesi duydu.
Çığlık atarak gözlerini açtı. Dr. Hugg ve kardeşi Mel endişe içerisinde ona bakıyordu. O ise hıçkıra hıçkıra ağlamaya bir yandan da konuşmaya çalışıyordu.
"O benim bebeğimdi. Doğurur doğurmaz Rhett ile güzel kasabamıza dönecektik. Neden Velius neden? Mutlu olmamıza neden izin vermedin?"
Melanie'nin ablasına bakan endişeli gözleri yerini şaşkınlığa bıraktı.
Oydu. Velius'tu. İnanmak istemiyordu. O olamazdı. O kahramanıydı Mel'in... İlk dans ettiği, ilk öpüştüğü, ilk ve tek birlikte olduğu... Kahramanı...
"Hazır mısın anlatmaya?" dedi doktor Lexi'ye.
Doktor Hugg'ın sesi ile kendine gelen Mel ayağa kalktı ve odanın kapısına doğru yürüdü. Hipnozdan uyandığından beri Mel'den gözlerini kaçıran Lexi, arkasından "gitme senin de burada olmanı istiyorum" dedi.
Doktorun onaylayan bakışları ile tekrar koltuğuna oturdu Mel.
"Annemiz öldükten sonra bizi bir yetimhaneye bıraktılar. Ama hemen hemen her sene yerimiz değişiyordu. Son yetimhane.. Hatırlıyorum, kapıdan girerken Mel'e ‘Ne kadar küçük bir yer değil mi? Demek ki fazla terk edilen çocuk yok... Ne iyi burada daha uzun kalabiliriz’ demiştim... Ama düşündüğüm gibi değildi. Zaten ne düşündüğüm gibi olmuştu ki!" Birden sustu... Dudakları aralandı bir şeyler mırıldandı ve Mel'e döndü..
-Mel hatırlıyor musun, çok ilginç bir binaydı. Tek katlı olmasına rağmen içinde asansör vardı. Girdiğimiz yer giriş katı gibi gözükse de asansöre bindiğimizde 10 kat daha aşağıya inmek zorunda kalıyorduk. Her yer bembeyazdı değil mi, Mel? Bembeyazdı. Bembeyaz… Onca pisliğe meydan okurcasına..."
Mel başını sessizce onayladığını belli eder gibi salladı.
"Tıpkı rüyalarımda gördüğüm o yeraltı şehri gibi..."
"Tıpkı Rhett'in seni her kaçtığında bulup getirdiği yer gibi..." dedi Mel..
Lexi'nin vücudu bir öne bir arkaya gidip geliyordu. Yüzünün rengi solmuştu ve ter damlaları bluzunun tümünü ıslatmıştı.
Dr. Hugg, Lexi'ye su vermek için ayağa kalktı. Suyu doldururken konuşmanın nereye gideceğini, deneyimlerinden, bildiği için ara vermek isteyip istemediğini Lexi'ye sormaya karar verdi.
-Lexi biraz su içmek ister misin?
-İstemiyorum... İstemiyorum...
-İstersen biraz ara verebiliriz?
-İstemiyorum... Lexi titremeye başladı.
"İstemiyorum dedim... İSTEMİYORUM!!!! İSTEMİYORUM.. Sevmiyorum seni.. İstemiyorum... dedim.. Ama o beni dinlemedi... İstedi ve aldı... Her şeyimi, hayallerimi, geleceğimi... ve bebeğimi... Cilla... Bebeğimmmm Cilla...."
Lexi ayağa kalkmaya çalışırken kriz geçirmeye başladı. Cenin pozisyonunda yere kıvrıldı. Titriyordu. Doktor bir iğne yaparak sakinleşmesini bekledi ve titremesi geçer geçmez odadan ayrıldı.
Mel ablasının yanına gitmek için ayağa kalktı ve yanına diz çöktü...
Ablası ile karşılaştığı günden beri sormak istediği binlerce soru vardı kafasında ama Rhett uyarmıştı onu. Ablasına hiçbir şey sormamasını, ruh sağlığının yerinde olmadığını ve doktor gözetimi dışında eskiye dair hiçbir şey konuşmaması gerektiğini sıkı sıkı tembihlemişti.
"Lexi neden söylemedin, neden anlatmadın bana Velius olduğunu... Beni o yetimhanede neden tek başıma bırakıp kaçtın?" Kelimeler ağzından dökülmüştü...
Fakat Lexi onu duymuyordu, çoktan derin bir uykuya dalmıştı. Ellerini ablasının küçüklüğünden beri deli gibi kıskandığı saçlarının arasında dolaştırdı. Gözlerinden yaşlar istemsizce akıyordu.
Kapı açıldı. Doktor Hugg'ın sekreteri içeri girdi. Doktorun onu görmek istediğini söyledi. Mel ablasının uzanmasına yardım ederek üstünü hırkasıyla örtüp odadan ayrıldı.
"Ne anlatacağım ki? Ablama tecavüz eden adamla yıllardır birlikte olduğumu mu üstüne üstlük aynı evde yaşadığımı ve çok yakın bir zamanda evleneceğimi mi?" Koridor boyunca tüm yaşanılanlar gözlerinin önünden bir film şeridi gibi geçti. Doktorun odasının önüne geldiğini bile fark etmemişti ta ki Rhett ona seslenene kadar..
"Melanie... Melanie!"
Melanie irkildi. Toparlanmaya çalıştı. Ablasının yanından ayrıldığından beri gözlerinden akan yaşları hızlıca gömleğinin koluna sildi ve Rhett ile beraber odaya girdiler.
"Neden bana haber vermediniz Melanie? Lexi nerde? Randevu almak için kliniği aramasam haberim olmayacaktı."
"Asıl sen bana ablam ile Velius'un arasında geçenleri ne zaman anlatmayı düşünüyordun Rhett?! Ya da ablamın bir bebeği olduğunu?"
Rhett Melanie'nin kolundan sıkıca tuttu.
"Sen nerden biliyorsun Melanie? Kim söyledi sana?"
"Az önce ablam terapi sırasında anlattı."
Rhett elleri iki yana düştü. Hatırlamıştı demek ki... O sırada doktor içeri girdi.
"Çok önemli bir gelişme bu Lexi için. Yetimhanede Velius isimli biri tarafından tecavüze uğraması ve ondan hamile kalması... Bebeğin isminin C.."
"Cilla. Bir kız çocuğu olacağını öğrenince Cilla ismine beraber karar vermiştik. Mutluyduk çok mutluyduk küçük kasabamızda. Ama doğuma çok kısa bir süre kalmıştı ve şehre taşınmak zorundaydık. Kasabada hastaneyi bırakın ebe bile bulmak zordu. Belki de hiç gelmemeliydik. Bir gece aniden sancılandı apar topar hastaneye gittik. Doktor doğumun başladığını söyledi... "
Rhett agzindan birseyler kaciracagi korkusuyla sustu...Yutkundu...derin bir nefes alarak devam etti.
Rhett agzindan birseyler kaciracagi korkusuyla sustu...Yutkundu...derin bir nefes alarak devam etti.
"O benim tek dostum, arkadaşım, akrabam, sevgilim, her şeyimdi Melanie anlıyor musun? Her şeyimdi…"
Melanie sinirlenerek ayağa kalkttı ve Rhett'in yakasına yapıştı. .
Melanie sinirlenerek ayağa kalkttı ve Rhett'in yakasına yapıştı. .
"Peki beni Rhett? Hic dusundunuz mu? O adamın olduğu yetimhanede beni yalnız bıraktınız. Ablam bana bunu nasıl yaptı Rhett!!!"
"Ablan sabretmeni bir ev bulur bulmaz seni de oradan kaçıracağımızı anlatan bir mektup yazdı. Fakat mektubu imha etmek zorundaydım Mel. Lexi'yi seninle bile paylaşamayacak kadar çok seviyordum. Sen ona geçmişinizi hatırlatacaktın ve hiç mutlu olamayacaktı Melanie.. Ama pişman oldum. Seni orda bırakmak ablan ile aramıza bir mesafe koymuştu. Hep seni düşünüyordu. Seni kaçırmak için planlar yapıyordu. Bir gün ziyaretçi gününde kılık değiştirerek seni kaçırmak için yetimhaneye girdim fakat Velius beni tanıdı. Bana koruyucu bir ailenin yanında yaşamaya başladığını ve bilgilerin gizli tutulduğunu söyledi. Sensiz oradan ayrılmak zorunda kaldım. Ablan duyunca çıldırdı neredeyse yetimhaneye gelecekti ama ona engel oldum her şeyi daha kötüleştireceğini çocuğunu doğduktan sonra elinden alabileceklerini söyledim. Senin koruyucu aile yanında iyi bir eğitim alacağını mutlu olacağını anlattım.Lexi'nin Velius ile karşılaşma riskini göze alamazdım""Melanie ... cok özür dil. .."
Rhett'in cümlesini bitirmesine fırsat vermeden bir tokat attı Mel.
Doktor uzun süren sessizliğini bozdu.
"Şimdi bunları tartışmanın yeri ve zamanı değil. Lexi her an uyanabilir. Kendinize bir çeki düzen verin. Siz özellikle Bayan Melanie. "
Melanie tuvalete gitmek için ayağa kalktı. "Son bir soru Rhett. Hastanede o gece ne oldu?"
"Ablan çok zor bir doğum gerçekleştirdi. Doğumun uzun sürmesinden dolayı bebek içeride oksijensiz kalmıştı ve yoğun bakım odasında tutuluyordu. Bizi de eve göndermişlerdi. Lexi hiç istemese de eve dönmek zorunda kalmıştı ama sabah gün doğar doğmaz hastanede açıyordu gözünü ve geceye kadar orda duruyordu. Bir sabah hastaneden aradılar. Bebeğin durumunun iyi olduğunu ve gelip alabileceğimizi söylediler. Hemen hazırlandık ve hastaneye gittik. Ama Cilla yoktu. Hemşire babasının gelip onu aldığını bilginiz olduğunu ve siz gittikten sonra her gece bebeği görmeye geldiğini bildiğinizi düşündüğünü söyledi ve Lexi'ye bıraktığı küçük zarfı verdi. Lexi zarftan notu çıkardı:
BENİ EN İYİ SEN BİLİRSİN LEXİ... İSTEDİĞİMİ ALIRIM! SEVGİLER VELİUS...
Lexi notu okur okumaz çıldırmışçasına bağırmaya başladı. Tecavüzden sonraki ilk krizini geçirmeye başladı. Ve bayıldı. Hemen acil servise alıp sakinleştirici yaptılar. ama o günden sonra Mel, garipleşti. Bazen beni bile tanımıyordu. Evden çıkıyor bazen günlerce bazen haftalarca eve uğramıyordu. Ve her bulduğumda bana kendini farklı isimlerle tanıtıyordu. Artık alışmıştım. Her defasında eve geliyor olması beni rahatlatıyordu. Biraz da yorulmuştum.
Ta ki bir gün gitti ve hiç gelmedi. Onu yine aynı yerde buldum. Arnavut kaldırımlı yolda yavaş yavaş giderken yerde yattığını gördüm. Kıpırdıyordu. Sarhoştu. Beni tanımıyordu ne farklı bir isimle hikayesi vardı ne kim olduğunu bilen bir hali. Aldım eve götürdüm. Birkaç gün kendini bilmez bir haldeydi. Sonra bir gün rüyasında kardeşim diye sayıklamaya başladı. Durumu iyice kötüye gittiği için sana ulaşmaya çalıştım. Fakat seni bulmaya gittiğimde seni onun odasında samimi bir şekilde görünce çok şaşırdım ve vazgeçtim. Senin çıkmanı bekledim. Ve evine kadar seni takip ettim. Sonrası, sonrasını biliyorsun işte Melanie. Seni görmesiyle anıları birbirinden bağımsız bir şekilde tekrar canlanmaya başladı ve kaybolmadan önceki haliyle farklı hikayeler ve farklı isimlerle karşımıza çıkmaya başladı."
Melanie ne yapacağını bilmez bir vaziyette bir Rhett'e bir doktora baktı:
"Ben gelene kadar ablamı biraz daha uyutabilir misiniz?"
"Günlük doz alımının üstüne çıkamam ama burada kalması için ikna etmeye çalışırım" dedi doktor.
Melanie çantasını aldığı gibi çıktı.
Rhett arkasından yetişmek için koştu:
"Hey Mel nereye?"
"Halletmem gereken küçük bir iş var sende burada kal bekle beni. Canın pahasına dahi olsa ablamın buradan ayrılmasına izin verme. Bunu bize borçlusun Rhett!" Topuk sesleri koridoru çınlatıyordu.
 |
| Bunu bize borçlusun Rhett... |
Rhett çok yorgundu senelerce kalbinde taşıdığı bir aşk, onu uyutmayan bir vicdan ve kararsızlık. Kaçabilirdi hiç kimsenin onu bulamayacağı bir yere gidebilirdi. Ama yapamadı artık yüzleşme zamanı gelmişti bu yükten kurtulmalıydı. Ve Melanie haklıydı. Bunu onlara borçluydu.
......
Öncelikle beklettiğim için üzgünüm. Yazarken biraz zorlandım çünkü artık bir çok şeyin aydınlanması, karakterlerin azalması kişiliklerin çözülmesi gerekiyordu. Kopukluk olmasın diye çok uğraştım elimden ancak bu kadarı geldi. Açıklamalara çok yer verdiğim için hikayenin edebi kısmı kaldı kelimeler basit oldu. Zor işmiş vesselam. Fazla uzun bir bölüm oldu. Okurken sıkılmış olabilirsiniz üzgünüm. Sıradaki arkadaşımı basit bir yöntemle belirledim. Kağıtlara isim yazıp karıştırdım. Ve birini çektim. Hazır mısınız :)
HANHAN ASYA
Sıradaki yazar sensin. Başarılar dilerim. Yardımcı olmamı istediğin bir konu olursa buradayım :)
Ve SEVGİLİ Daginigim ve Fenomenim e imla hatalarını duzelttikleri hikayemi okuyup fikir verdikleri ve resimler gifler için binlerce kez teşekkürler. ..
Ve SEVGİLİ Daginigim ve Fenomenim e imla hatalarını duzelttikleri hikayemi okuyup fikir verdikleri ve resimler gifler için binlerce kez teşekkürler. ..
Çoook beğendim.Hikayenin çözülme bölümü diyebilirim.İnan harika olmuş.Gece olduğu için sanırım arkadaşları göremedim.Kutlarım canım.Sevgili Kitapçı annem.Sevgilerimle.HANHAN ASYA'ya kolay gelsin diyorum.Ece ablan.
YanıtlaSilBegenmene sevindim Ece abla. Çok içime sinmedi. Ama zamanda kalmamıştı. Zormuş yazmak bende de yetenek yok :)
SilNasıl yetenek yok?Hayır öyle de varmış ki ben bayıldım.Aslında,Dream hikayeye başlayınca çok heyecan yaratmıştı ki ben o ara rahatsızlandım.Vertigo nöbetlerimin içinde bile,'Olmaz iyileşip katılacağım,mutlaka yazmam lazım''diye yaşıma başıma aldırmadım.Değil mi ki her türlü eleştiriye açık meydana çıktık.Ben 16 blogger arkadaşımızı,seni ve KAYIP adlı hikaye etkinliğini başlatan Dream'ı en içten duygularımla kutluyorum.Sevgiler kızım.
SilÇok geçmiş olsun Ece Abla... aynen Dreamella ya saygılar sevgiler :)
SilTeşekkürler canım.Sevgiler..
SilKitapçı Annem! kalemine, yüreğine sağlık! süper bir bölüm olmuş. Tüm bölümleri ne güzel derlemek, bir yola sokmaktır bu, ba-yıl-dım!!!
YanıtlaSilSenden bir ceset bekliyordum, öldürme potansiyelin vardı ama illa ki bişi yapacaktın ki kötü kedi şerafettin olmuş Rhett :)))) Kurgu muazzam, kaliteli, bağlantı çok iyi, helal, mükemmelliyetçi seni hakkını vermişsin, bravo da diyeyim!!!!
Fenomenim teşekkür ederim öncelikle yardımlarınızdan dolayı. Sayenizde biraz birseye benzedi. Benim pek içime sinmedi ama hikaye çok karışmıştı. Elimden bu kadarı geldi. Güzel sözlerin için teşekkür ederim.
YanıtlaSilRica ederim canım, asıl Dağınık! el atmış ;) Bundan iyisini kim yazacak ki, çok mütevazısın gayet de güzel, sinsin içine de, daha ne olsun ayol, almış götürmüşsün ;)
SilTamam ozaman sindi :) cok götürdüm umarım Hanhan Asya zorlanamaz benim yüzümden :)
Silİlle beni kat Fenom ille :P
SilSeni her türlü katarım ben başka türlüsü olmaz :)))
SilÇok güzel yazmışsın bir bütünlük sağlamıssın.
YanıtlaSilHic sıkılmadım devamı yok mu dedim.
Tabi ben kısacık yazdım bir de devamı yok mu diyorum .
Sonu nasıl olacak cok merak ediyorum ellerine sağlık ...
Teşekkür ederim Esra begenmene çok sevindim. Güzel pas aldım :) yazdıkça yazısı geliyor insanın bu birde kısaltılmış halı :)
SilSona mı kaldım yani:::::::::::::::( Olamaz nasıl yapacağım...Yardımlarını kesinlikle istiyorum. Bu güzel etkinliği batırmak istemiyorum
YanıtlaSilNasıl sona??? daha var sevdican, no panic :))) hanhan, şym ve sen dimi :)))
SilGerçekten çok güzel olmuş, ellerine sağlık canım. Çok güzel kurgulamışsın. Hikayemiz son hız devam ediyor sana ve tüm arkadaşlarıma kocaman kocaman teşekkür ediyorum.
YanıtlaSilHikayenin fikri senden çıktı Dream,açılışı yaptın, ilk bölümü mükemmel bir ifade ile yazdın.Sona doğru toparlamak biraz uğraştıracak güzel kızlarımı ama mutlaka başaracaklar. Üç kardeşime de başarı ve kolaylıklar dilerim.Bu arada logoyu yerleştirdi yardım eden kardeşim.Sevgiler Dream:))
SilAaa Kitapçım ben yorum yazmamışım!!!
YanıtlaSilTebrik ediyorum, olay zincirini toplayıp daraltıp aktarmışsın! Birkaç başlık çözüldü en azından, bundan sonrası daha rahat ilerleyebilir! Eline sağlık! Değişik bir beynin var gerçekten! Bıraksak devam edip bitirecektin herhalde :D
HanHan gördü mü sıradaki olduğunu? Haber verelim ona da...
Yardımların için teşekkür ederim daginigimmmm... biraz zorlama oldu ama beğendiğine sevindim :) evet devam edecektim kaptırdım kendimi gitti :))) yakından biliyorsun :)))
SilKİTAPÇIM BİZE YAYIN YAZZZ!
SilKİTAPÇIM BURAYA YUMRUK HAVAYA...
Sıra bende olduğu için baştan okuyorum. Ve bu bölüm beni çok sevindirdi. Somutlastirmissin karakterler oturmuş. Kafam karışmıştı iyice.
YanıtlaSilSevdican!! temizle bi kaç kişi netlik kazanması anca öyle olucak :)))
SilYardım edebiliydiysem ne mutlu bana karıştırdım mi acaba diye çok düşündüm... 1 aydir giremediğim için bloga ne oldu ne bitti hikaye haberim yok hemen okumalıyız final nasıl oldu acaba :)
SilAa aa aa neler olmuş bu bölümde. Vay hiç aklıma gelmezdi . Süper olmuş bence içine sinsin çünkü toparlamiş herşeyi, hemde Hiç beklemediğimiz bir şekilde
YanıtlaSilYorumları okudukça mutlu oluyorum başta kimse yazmayinca çok üzülmüştüm sevilmedi sandim. Niyetim toparlamakti amacına ulaşmış ne güzel :)
SilBence o kadar da uzun olmamış. Okuması keyifli oldu. Cilla'nın gizemi çözüldü. Hatta bir çok nokta çözüme ulaştı. Hem eskileri hatırladım hem de hatırladıklarımın bir adım ileriye taşındığını hissettim.
YanıtlaSilKaleminize sağlık. :)
Ah Zülal normalde o kadar uzundu ki kısaltarak bu hale geldi Dağınık sağolsun beğendiğine cokk sevindim :)
SilÇok çok güzel bir bölüm olmuş ve inan edebi bir eklentiye falan hiçbir gerek kalmamış çünkü hikaye akıp gidiyor. Gerçekten de bütün düğümleri bir bir çözmüşsün. Ellerine sağlık:)
YanıtlaSilHerseyden Konuşmalı çok teşekkür ederim. Elimden geleni yapmaya çalıştım begendigine sevindim
SilMerhaba blog keşif etkinliğinden geliyorum. Hikaye güzelmiş devamını merakla bekliyorum diğer yazarımızdan
YanıtlaSilHoşgeldin Elif bu gece bende bilginize gelip gezinmek isterim 1 aydir giremedim neler oldu bitti meraklardayım.
SilHikaye üretebilen harika bir blog bulduğuma çok sevindim
YanıtlaSilBu arada merhaba, blog keşif etkinliğinden buldum sizi
Güzel paylaşımlarda görüşmek dileğimle yine,
Sevgiler...
Hoşgeldin Kahve yanı en yakın zamanda blogunuzla tanışmak isterim bende. Kitaplarin yanında kahvede ne iyi gider :)
SilBen sizi daha önce nasıl okumamışım ya ? Çok beğendim kaleminize yüreğinize sağlık.
YanıtlaSil